Auteur: admin

 

‘Tot tien tellen als je kwaad bent, helpt geen fluit, integendeel. Onderzoek wijst uit dat mensen die in een stressvolle situatie de tijd nemen om te ‘focussen’ op hun situatie alleen maar nóg kwader worden’. Deze uitspraak is de eerste die je tegen komt als je bij Google ‘tot tien tellen’ intypt.

Op 23 juni gaan we ook tot tien tellen. Niet omdat we kwaad zijn, integendeel. We doen dat omdat het de 10^e keer is dat we als kerken van Voorthuizen samen – in de open lucht – bij elkaar  zijn. Onderzoek wijst namelijk uit dat mensen die een bijzondere mijlpaal bereiken dat juist moeten vieren. Hun successen delen, hun dankbaarheid uiten en hun zegeningen tellen: dat maakt het succes, de dankbaarheid en de zegen alleen maar groter. Tot tien tellen als je boos bent, maakt dat je nog bozer wordt, zegt het onderzoek. Tot tien tellen als je blij bent, maakt dat anderen blij worden met jou.

Tot tien tellen, daar heb je geen mobiel voor nodig. Dat kun je op je vingers af. En bij elke vinger bedenken dat het bijzonder is dat God ons dit al zoveel jaren geeft. En bij elke vinger bedenken dat ie anders is dan de andere negen, zoals elk van de tien Voorthuizense kerken zijn eigenheid heeft ten opzichte van de andere.

Tot tien tellen, dat hoef je niet zo vaak te doen. Eén keer heen om onder de indruk te raken, en één keer terug om te beseffen dat iets groots altijd heel klein is begonnen.

Wim van der Vegte

Hervormde Gemeente

Een cadeau krijgen, een geschenk ontvangen of geven. De meeste mensen worden blij van beide, vooral ook het ontvangen van een cadeau (alhoewel de inhoud er zeer zeker mee te maken heeft). Vaak gaat het om een speciale gelegenheid waarom men een cadeau krijgt. Bijvoorbeeld bij een verjaardag of een jubileum of wanneer we een bepaalde prestatie hebben geleverd en we worden dan hiervoor beloond of erkend met een cadeau.
Wat nu als u zorgvuldig een cadeau heeft uitgezocht en er veel voor betaald heeft en de persoon aan wie u het geeft zegt: ‘ik hoef het niet’, en ‘ik open het pakje niet’, ‘hou het maar’. Of misschien zegt die persoon zelfs : ‘ik verdien het niet’, wat de reden ook is, het cadeau dus niet wil aannemen zonder ook maar de inhoud van het cadeau te kennen.
Ik geloof dat dat het geval is bij veel mensen. Dat er in onze levens vele ongeopende pakketjes liggen.

Wist u dat God een geschenk voor ons heeft? Voor ons allemaal! Ja u hebt het goed gelezen. Er ligt een groot cadeau voor u klaar om in ontvangst te nemen en te openen .
Johannes 3:16-17 zegt: 16 ‘Want God houdt zoveel van de mensen, dat Hij zijn enige Zoon aan hen heeft gegeven. Iedereen die in Hem gelooft, zal niet verloren gaan, maar zal het eeuwige leven hebben. 17 Want God heeft zijn Zoon Niet naar de wereld gestuurd om de mensen te veroordelen, maar om door Hem de mensen te redden’.
We krijgen dit zomaar. Niet omdat we jarig zijn, of vanwege een presentatie, nee, gewoon voor wie we zijn. Ja, jij met die vriendelijke glimlach, u met die grijze haren, jij die pijn en moeite heeft met het leven, u die moeite heeft de wereld inclusief uzelf te accepteren, jij die zo in zichzelf gekeerd bent.

Jij bent goed genoeg om Zijn cadeau van liefde en vergeving te ontvangen, jij met al je tekortkomingen, zwakheden en gebreken. Jij ! God heeft jou op het oog om Zijn cadeau met jou te delen. Pak het maar uit, en geniet van de inhoud….
Wat zit er in jouw pakket? Vergeving, je mag met een nieuwe bladzijde beginnen, je wordt Gods zoon of dochter. Hij biedt jou het eeuwige leven aan, vrede en rust waar je naar op zoek bent. En nog veel meer.

Het is voor jou! En het kost je niets. Laat Zijn cadeau niet ongeopend, geef het niet terug, accepteer het en neem de inhoud daarvan ter harte.
Naast Gods liefdesgave is ook het leven, vriendschappen, familie, gezondheid, de mogelijkheid om te kunnen ruiken, horen, voelen, proeven en zien een enorm groot cadeau. We hebben vrijheid van geloofsuiting, boeken om te lezen, christelijke muziek om naar te luisteren, we kunnen samen komen met geestelijke broers en zussen als Gods familie, wauw wat een cadeaus! Laten wij dit niet als vanzelfsprekend vinden.
En mag ik ons aanmoedigen om het leven te omarmen met alles wat God ons geeft en hier dankbaar voor te zijn, er van te genieten en hiervan uit te delen aan anderen?

Hindrik van Dijken
Evangeliegemeente De Kandelaar

Als Nieuw Apostolische Kerk Voorthuizen, willen we deze gelegenheid aangrijpen om onze waardering uit te spreken. Waardering voor organisatie, ruimte, helpende handen, beschikbaar gestelde middelen (tijd, geld enz.), ideeën en boven alles misschien wel: luisteren naar elkaar. Waardering ook voor het feit dat we invulling mogen geven aan onze Openluchtdienst met elkaar. Maar niet alleen de dienst: ook het kinderwerk, mogelijk gemaakt door vrijwilligers uit de verschillende kerken. Kortom: teveel om op te noemen: 10.000 redenen, (Opwekking 733).

We zijn allemaal anders als mens, daarom waarschijnlijk ook als kerk. Maar ergens hebben we een gemeenschappelijke factor, namelijk ons geloof in Jezus Christus, zoon van God. Dat maakt ons dan toch hetzelfde in die zin dat we samen de kerk van Christus mogen én willen vormen.

Eén dag per jaar komen we om die reden samen voor een dienst in de open lucht. Dit jaar voor de tiende keer, dat brengt ons in een feestelijke stemming en reden genoeg om feest te vieren denken we.

Tien jaar zijn we samen op weg. Prachtig dat dit in ons mooie dorp tot stand mocht komen, nadat we al eerder als gezamenlijke kerken de dodenherdenking met elkaar vorm gaven.

In de bijbel zien we vaker dat tien gebruikt wordt als getal van de volheid, bijvoorbeeld de tien maagden of tien melaatsen, maar ook tien geboden of leefregels.

Ieder mag de viering op zijn of haar eigen manier beleven, die ruimte is er: we zijn vrij in onze beleving, vrij in onze viering. Het stemt ons dankbaar, dat wij als één grote gemeente, met verschillende achtergronden, dicht bij elkaar mogen staan.

Dankbaarheid en waardering zijn passend, het mág bijzonder genoemd worden, die gezamenlijke openluchtdienst in Voorthuizen!

 

André Schouwenaar,

voorganger Nieuw Apostolische Kerk

Wat kunnen Voorthuizenaren vieren! Van Floralia tot Voorthuizen loopt, Voortbruisen, Bourgondisch Voorthuizen… of het nu sportief, muzikaal of puur gezellig is het kan in Voorthuizen. Minstens zo uniek is de manier waarop kerken van Voorthuizen één keer per jaar samen hun geloof vieren.

Al 10 jaar lang. Samen bidden, lezen uit de bijbel, knutselen, samen zingen. Ik houd enorm van zingen. Een heel aantal van jullie weet dat. Het helpt mij bij het samenstellen van een liturgie voor de zondag,  ik geniet ervan om samen met een groep liederen voor in de viering met orgel of piano in te studeren, maar het is ook heel gaaf om samen met een band een Top2000kerkdienst voor te bereiden. Het mooie van de openluchtdienst is dat we daar samen zingen en we zingen muziek uit de verschillende tradities. Of het nu een Taizélied dat in mijn eigen kerk bijvoorbeeld regelmatig gezongen wordt of een prachtige psalm op een klassieke Engelse melodie of een psalmtekst dat door Elisa Krijgsman op muziek is gezet, het laat on zien en proeven hoe ieder op zijn of haar eigen wijze met geloven bezig is. Muziek is de taal van het hart, daar ben ik van overtuigd en dat is zo mooi van zo’n gezamenlijke viering. We laten elkaar zien hoe ons hart zich laat voeden en dat naast de inhoud ook de toon van de muziek maakt of en hoe je geraakt wordt door het evangelie. We zingen psalm 100 uit het liedboek: ‘Juicht Gode toe, bazuint en zingt’  maar ook ‘Ik wil juichen voor U, mijn Heer met blijdschap in mijn hart.’ Mooi dat zo ook de muziektradities elkaar ontmoeten. Zingen is twee keer bidden. Ik zing het éne lied harder mee dan het andere, omdat het dichter bij mijn hart ligt, maar voor u of jou is dat misschien net andersom. Maar samen bidden we twee keer!

Peter Breure , Ichthuskerk Voorthuizen

Openluchtdienst.
Voor de tiende keer al weer.
Het zal extra feestelijk zijn.
Er zullen wel veel mensen komen.
Drieduizend stoelen.
Maar zal dat genoeg zijn?
Op tijd vertrekken.
Dan ben je zeker van een plaatsje.

Maar het is raar.
Andere jaren kwam je heel veel mensen tegen.
Liep op andere zondagen iedereen naar zijn eigen kerk, met de openluchtdienst gaan ze allemaal dezelfde kant op.
Maar nu is er niemand.
De stoelen staan klaar.
Het podium ook.
De datum klopt.
Maar er is niemand gekomen.

Stel je voor zeg.
Dat zou wat zijn.
Wat zou je doen?
Ik denk maar weer naar huis.
Tenminste, dat ik zou ik waarschijnlijk doen.

Ik las over een priester.
Iedere zondag was hij de enige die de kerk bezocht.
En toch hield hij een kerkdienst met alles er op en er aan.
Hij werd er om uitgelachen.
”Man, er is niemand, wat doe je daar nog?”

Weet je wat hij zei?
”Tijdens de kerkdienst ben ik niet alleen.
Ik ben in gezelschap van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest en alle engelen die zijn troon omringen.
Hoe kan je dan zeggen dat er niemand is?
Iedereen die er bij komt, zal de vreugde alleen maar groter maken”.

Ik weet niet hoeveel mensen dit jaar naar de openluchtdienst zullen gaan.
Wie weet wel drieduizend of misschien nog wel meer.
Maar al zou ik de enige zijn, het zal de moeite waard zijn.
Want God zal er zijn als Vader, Zoon en Geest.
En natuurlijk wordt het alleen maar mooier en feestelijker met ieder mens die daar toch graag bij wil zijn.

Atze Buursema,
Voorganger GKv de Burcht
en Kerk aan het Plein