Schaamte en dankbaarheid. Beide emoties gaan door me heen als ik terugdenk aan de Openluchtdiensten die achter ons liggen.
Schaamte, dat ook. Twaalf jaar geleden werd begin mei op zaterdag een taptoe gehouden. Als Gereformeerde Kerk zagen we de kans schoon een buitendienst te houden, en op zondagmorgen namen we plaats op de tribunes. Het thema was ‘de reis van je leven’. Hoe mooi de dienst ook was, we kwamen gek genoeg niet op het idee dat samen met andere kerken uit ons dorp te doen. Pas nadat we twee openluchtdiensten verder waren, en er steeds meer mensen toestroomden, staken we als voorgangers de koppen bij elkaar: is dat niet iets voor alle Voorthuizense kerken?
Dit jaar zijn we tien Openluchtdiensten verder. En wat is er sindsdien veel aan eenheid gegroeid. Talloze haast iconische beelden komen op mijn netvlies. Van collega Siebe Hiemstra met een lammetje in zijn armen, een paar duizend mensen die tegelijk omhoog kijken, een muur van dozen die onbewust omwaait, een onafzienbare schare kinderen aan het knutselen, of een grote variëteit aan paraplu’s, gedragen door mensen die de regen trotseren.
Tien jaar Openluchtdienst, georganiseerd door de gezamenlijke kerken. Het is niet meer weg te denken uit ons dorp. De vele herinneringen die boven komen illustreren het: de reis die we door ons leven maken, maken we gezamenlijk! En elke vierde zondag van juni maken we dat ook zichtbaar. Dat heeft impact, op de samenwerking tussen onze kerken, en op ons dorp. En dat stemt me boven alles dankbaar!
Garbrich Baalbergen
Predikant Gereformeerde Kerk Voorthuizen